کتاب مرآت العقول
ترجمه: دکتر محمد حسین ورپشتی
باب1) علل تحریم
از عده‌ای از یاران ما از سهل بن زیاد از علی بن ابراهیم از پدرش از عمر بن عثمان از محمد بن عبدالله و مفضل بن عمر که گفت: « از امام صادق (ع) پرسیدم و فدایت شوم به من بگو برای چه خدا شراب و میت و خون و خوک را حرام کرد، فرمود: « خدای تعالی برای بندگانش به خاطر رغبتی که در آنها است آنها را حرام نکرده و بقیه را برای زهد حلال نکرده بلکه: خداوند خلق را به وجود آورد و می‌دانست که چه چیزی برای بدن های آنها سازگار و صلاح آنها است، پس آنها را حلال کرد و آنها را بر دیگری برتری دارد و چه چیزی برای آنها ضرر دارد، پس از آن ها را حرام فرموده و مردم را از خوردن آن نهی کرده، پس آنها جز برای مضطر دیگر حلال نیست و فقط در وقتی که بدن جز با خوردن آنها زنده نمی ماند برای آن وقت حلال کرده که به قدر حاجت همان وقت مصرف کنند، بعد فرمود:
1) اما مرده، خوردن آن جز ضعف بدن و لاغری جسم و رفتن نیروی بدن و قطع نسل چیزی برای بدن ندارد و خورنده مرده با مرگ ناگهانی خود می‌میرد.
2) اما خون، که آن باعث آلکه و آب زرد صفراوی و بدبویی دهان می‌شود و تنفس بد و بد اخلاقی و باعث سختی قلب و کمی مهربانی و رحمت می شود تا جایی که از کشتن پدر و مادر و فرزند ابایی ندارد و حمیت ندارد و بر همنشین خود نیز ایمن نیست.
3) اما گوشت خوک، به درستی که خدای بزرگ قومی را مسخ کرده که در شکل شبیه خوک و میمون و خرس هستند و بنابراین خدا از خوردن گوشت این حیوانات نهی فرموده تا مردم از آن ها استفاده نکنند و به عقوبت آن اقوام مسخ شده دچار نشوند.
4) اما شراب به خاطر اثر آن در عملی که می کند و شادی که بر می‌انگیزد حرام شده و فرمود: « شرابخوار مداوم مثل پرستنده بت ها است که باعث لرزش دست و رفتن نور از قلب و خرابی مورت و چری شدن فرد بر کارهای حرام مثل ریختن خون و نشستن بر زنا می‌شود، کسی که شراب بنوشد ایمنی از وی نیست که که بر اعمال حرام دست یا زد و چون عقل ندارد و شراب برای نوشیدن اثر جز بدی چیزی بر بی اضافه نمی کند».