مرآت العقول
باب28) الولائم
- محمد بن یحیی از احمد بن محمد از علی بن حکم از یکی از یارانمان که گفت: « حضرت کاظم (ع) برای یکی از فرزندانش ولیمه می داد و اهل مدینه را سه روز از فالوده ها در قابلمه ها در مساجد غذا می داد و حتی بعضی از آنها عیبدار شدند، عده ای از اهل مدینه به وی خبر دادند حضرت(ع) فرمود: « خدای بزرگ به پیامبری از آنها چیزی ندارد جز آنکه مثل آنرا به محمد (ع) داد و حتی بیشتر از آنها که به آنها داده بود، به سلیمان(ع) فرمود: « این عطای ماست چه ببخشی یا نبخشی به غیر حساب» و به پیامبر اسلام (ص) هم فرمود: « و ما اتیکم الرسول نخدوه و ما نهکم عنه فانتهوه»
- احمد بن محمد از میثم بن ابی مسروق از هشام بن سالم از امام صادق(ع) که فرمود: « جز در چهار مورد دعوت را اجابت نکن 1) در عروسی 2) ( الخرس=تولد نوزاد) 3) ایاب از سفر مکه آمدن 4) اعذار= ختنه کنان.
- از علی بن ابراهیم از پدرش از النوفلی از السکونی از امام صادق(ع) فرمود: « رسول خدا (ص) فرمود: « ولیمه در چهار مورد است 1) عروسی 2) در هفتم تولد نوزاد (که گوسفند میکشند و میهمانی) 3) برگشتن از سفر دراز که میهمانی می‌دهند 4) ختنه کنان پسر، در روایت دیگر مورد اضافه کرده اند 5) در بناء خانه».
- حسین محمد از معلی بن محمد از امام صادق(ع) که فرمود: « رسول خدا(ص) نهی فرمود: از غذای میهمانی که به اغنیاء اختصاص می‌دهند و فقرا را دعوت نکنند».
- علی بن ابراهیم از پدرش از ابن محبوب از معاویه بن عمار که گفت: « مردی به امام صادق (ع) عرض کرد که ما در غذای عروسی به وی احساس می‌کنیم که در غذاهای دیگر نیست» حضرت(ع) فرمود: « در عروسی وجود ندارد که گوسفند یا گاو یا قوچی ذبح می‌کنند جز آنکه خداوند ملکی را برمی‌انگیزد که با آن قیراطی از مشک بهشت در غذاای آن می‌ریزد و آن به وی تمیز که شما می فهمید و به این خاطر است».
- علی بن محمد بن بندار از احمد بن ابی عبدالله از بعضی یاران از ابراهیم بن عقبه از جعفر قلانسی که از امام صادق(ع) پرسید: « غذا می گیریم و خوب به آن هم می‌رسیم ولی به غذای عروسی را نمی‌دهد؟ » حضرت(ع) فرمود: « آن به آن خاطر است که غذای عروسی در آن به وی مشک بهشت است، چون غذایی است که جهت کار حلال به کار رفته است».
باب: وقتی مردی وارد سرزمینی میشود او بر اهل آنجا میهمان است
- علی بن ابراهیم از پدرش از ابراهیم بن اسحاق احمر از فضیل بن یسار از امام باقر (ع) از رسول خدا(ص) که فرمود: « هرگاه مردی وارد سرزمینی شد، او بر برادرانش مهمان است تا زمانی که از آنجا برود».
- ابو عبدالله الاشعری از السیاری از محمد بن عبدالله کرخی از امام صادق(ع) از رسول خدا(ع) که فرمود: « هرگاه مردی بر سرزمینی وارد شد، او بر اهل دین خود تا از آنجا که برود میهمان است».