قاموس مداوا با غذاوگیاه
اثر دکتر احمد قدامه
انتشارات النفائس بیروت،
ترجمه دکتر محمد حسین ورپشتی
279)نخاله= پوسته گندم Le son (The brane)
نخاله یعنی آنچه صاف کرده یا غربال کرده از آنچه که پاک باید شود مثل آرد و اطلاق می شود به پوسته گندم و جو که با کوبیدن جدا می شود. ما گفتاری طولانی دربارۀ این ماده گفتیم که چگونه انسان متمدن در تمام بلاد و رکن اول غذایی که گندم است از آن محروم می شود. در اینجا آنچه دکتر آلفرد مکان در کتاب علوم تغذیه دربارۀ نخاله گفته می آوریم: اگر ما در یک کفه ترازو همه داروهایی که بیماران سالم از آن می خورند و در کفه دوم نخاله این که ما از حبوب گندم و برنج حذف می کنیم، بنهیم، ترازو و به حال تعادل در می آید اگر انسان را از نخاله محروم کنیم و از ویتامین های آن و املاح معدنی، اورا در معرض معالجات طولانی و داروهای مختلف قرار می دهیم و این عمل از اموری است که در جای خودش نیست با این وجود اگر نخاله را در غذا ترک کنیم و از آن محروم نشویم، به این داروها نیاز نداریم.
144) شحم= پیه (The grease)
پیه مادۀ چربی است که در منابع حیوانی یا گیاهی که ترکیب شیمیایی بسته دارند وجود دارد. جدای از منبع آن یا طبیعت آن یک منبع غذایی است که با اسیدهای چرب موجود در آن منبع انرژی برای بدن است. مواد پیه یکی از عناصر غذایی فعال است که برای بدن و ویتامین A، D، E را به ارمغان می آورد. از نظر حجم هم کوچک است اما مقدار زیادی نشاط برای بدن می آورد و آن را به نام سنام الجمل می شناسیم .چون مقدار زیادی پیه باعث زیبایی صورت و نشاط مطلوب در طول زمان می شود.
ترکیب موجود در پیه با ترکیب روغن عربی فرق زیادی با هم ندارد مگر به وجود زیادی عناصر چربی موجود در آن که بیشتر از روغن است اما روغن سهل الهضم تر از دنبه است. نیاز به بدن انسان به مواد چربی به میزان ۶۰ گرم در روز است. پس نیکو آن است که از منابع حیوانی و گیاهی گرفته شود ولی باید از یک منبع حیوانی تنها اجتناب کرد و نیز از منبع گیاهی به تنهایی و دوری از منبع حیوانی نیز صلاح نیست.
پیه حیوانی مادۀ اساسی در تغذیه بدن و ساخت غذا است اما امروزه با ساخت مواد چربی از گیاهان و روغن های مایع میزان استفاده از منابع حیوانی به شدت کم شده و به جای آن روغن های زیتون و گردو و کره مصرف میشود.