قاموس مداوا با غذاوگیاه
اثر دکتر احمد قدامه
انتشارات النفائس بیروت،
ترجمه دکتر محمد حسین ورپشتی
74) الجمیز= L,sycomora (The sycomorus)
این درخت مثل درخت انجیر است از تیره توت ها که بیشتر در جنوب شام و مصر است. اصل آن از سرزمین نوبه است که از آنجا به سرزمین فلسطین و شام آورده شده است و در غزه درختان بسیار بزرگی از آن است.
شروع استفاده از آن به استفاده از میوه اش بود که سه بار در سال میوه میدهد از ۱۵ سالگی عمر درخت چوب جمیز قوی است و جهت مصنوعاتی که روی آب می ایستند یا در اماکن مرطوب می نهند به کار می رود.
لذا در مصر قدیم مرده های خود را در آن چوب ها می نهادند و حالا بعد از ۴ هزار سال آنها را سالم یافتند. درخت جمیز همیشه سبز است ولی میوۀ آن برای معده سنگین و سخت هضم و باعث عطش در شب میشود و در دهان به صورت ریزه کاه در می آید و برای شکم ملین است. غذای آن کم و باعث به هم چسبیدن جراحات و خون دماغ و عصارۀ برگ آن باعث رسیدن دمل و ریشه کنی کک و مک صورت میشود.
210)قشده=سرشیر=l,anone=(the anona)
درختی میوه دار از تیره قشدیات که به علت نشانه به شیر حیوانی و شیره آن شبیه شیر حیوانات شیرده است با این اسم خوانده شده. نام دیگر آن سفرجل هندی است اصل آن در آمریکا است و در کتب عربی دیده نشده.
این گیاه در آمریکای لاتین مثل برزیل و هند و مصر می‌روید انواع زیاد دارد:
حجم درخت کوچک، گل‌های عطری, میوه آن کروی یا مخروطی رنگ سبز و لب آن شیرین و رنگ زرد یا سفید با قوام و بوی عطر فرار
انواع سرشیر: 1)الوتیسوب یا بلدیه که میوه ان سبز مایل به زرد, لب سفید که بر بقیه ارجح است 2) شوکیه یا جوانابانا که درخت آن میوه کوچک، میوه اش قلبی شکل رنگ آن مایل به سرخی و لب آن سفید و عطری با پوست دوست داشتنی و بی مزه ,میوه سرشیر لذیذ،با طعم شیرین،بوی عطری خوش اگر یک بار بخورند, سینه را مرطوب می کند اما زیاد خوردن آن باعث تب و غلظت خون می شود.
آنرا جهت امراض مثانه و سنگ های ادراری مصرف می کنند.دکتر میریه گفته:« میوه آن سرد،ثقیل،دیر هضم است اما اشکالی ندارد که بیمار بخورد.»